کد مطلب:289315 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
سید حسنی
از جمله علائمی كه در آستانه ی ظهور امام قائم (عج) رخ خواهد داد، خروج «سیّد حسنی» با یارانش برای یاری آن حضرت است.
«سیّد حسنی» جوان خوش صورتی است كه از طرف دیلم (یكی از بلاد گیلان) و قزوین خروج می كند و با صدای بلند فریاد می زند كه به فریاد قائم آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلّم برسید كه از شما یاری طلبد و این سیّد حسنی ظاهراً از اولاد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام باشد. مردم او را اطلاعت می كنند. خصوصاً مردان شجاع و قوی دل و مسلّح و مكمّل كه بر اسبهای اشهب سوار باشند (گنجهای طالقان). او از مكان خود تا كوفه زمین را از لوث وجود ظالمین و كافران پاك می كند. و چون با اصحاب خود وارد كوفه شود، به او خبر دهند كه حضرت حجة الله مهدی آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلّم ظهور نموده و از مدینه به كوفه تشریف آورده است.
پس «سیّد حسنی»، با اصحاب خود خدمت آن حضرت مشرّف می شوند و از آن حضرت مطالبه ی دلائل امامت و مواریث انبیاء را می نماید. او می داند كه مهدی (عج) بر حق است، ولیكن مقصودش این است كه حقیقت امام (عج) را بر مردم و اصحاب خود ظاهر نمایند.
پس آن حضرت دلائل را برای او ظاهر می نماید. وقتی «سیّد حسنی» یقین به صدق امام پیدا می كند، می گوید: «الله اكبر! دستت را بده تا با تو بیعت كنم»، و با آن حضرت بیعت می كند و به پیروی از او، سپاه او (جز زیدیّه كه چهارصد هزار نفرند) نیز بیعت می كنند. («منتهی الآمال»، باب 14، فصل 7، علامت 6 - «بحارالانوار»، ج 52، ص 115)
رجوع شود به واژه: زیدیّه
«سیّد حسنی» جوان خوش صورتی است كه از طرف دیلم (یكی از بلاد گیلان) و قزوین خروج می كند و با صدای بلند فریاد می زند كه به فریاد قائم آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلّم برسید كه از شما یاری طلبد و این سیّد حسنی ظاهراً از اولاد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام باشد. مردم او را اطلاعت می كنند. خصوصاً مردان شجاع و قوی دل و مسلّح و مكمّل كه بر اسبهای اشهب سوار باشند (گنجهای طالقان). او از مكان خود تا كوفه زمین را از لوث وجود ظالمین و كافران پاك می كند. و چون با اصحاب خود وارد كوفه شود، به او خبر دهند كه حضرت حجة الله مهدی آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلّم ظهور نموده و از مدینه به كوفه تشریف آورده است.
پس «سیّد حسنی»، با اصحاب خود خدمت آن حضرت مشرّف می شوند و از آن حضرت مطالبه ی دلائل امامت و مواریث انبیاء را می نماید. او می داند كه مهدی (عج) بر حق است، ولیكن مقصودش این است كه حقیقت امام (عج) را بر مردم و اصحاب خود ظاهر نمایند.
پس آن حضرت دلائل را برای او ظاهر می نماید. وقتی «سیّد حسنی» یقین به صدق امام پیدا می كند، می گوید: «الله اكبر! دستت را بده تا با تو بیعت كنم»، و با آن حضرت بیعت می كند و به پیروی از او، سپاه او (جز زیدیّه كه چهارصد هزار نفرند) نیز بیعت می كنند. («منتهی الآمال»، باب 14، فصل 7، علامت 6 - «بحارالانوار»، ج 52، ص 115)
رجوع شود به واژه: زیدیّه